Bir kütlesi olmalý insanýn! Özündeki niceliklerin ölçütünü ayarlayabilen deðer yargýlarý… Kendine saygýsýný muhafaza edecek saðlam aðlardan örülmüþ kozasý olmalý… Aynadaki aksine bakarken saçýndaki aklarý deðil, gözbebeklerindeki kiþiliðini görebilmeli… Yarýn yoktur diye bu günü yaþarken, sizsiz yarýnlarda, adýnýn baþýna ya da sonuna eklenecek sýfatlarla anýlacaðýný hesap edebilmeli… Kendi zekâsýna güvenmeli, ama baþkalarýnýn da aklýselim olabileceðini idrak edebilmeli. Fütursuzca yaþarken günübirlik kitabýnda olmayan normlarýn da farkýnda olabilmeli. Yüzüne vurulmuyorsa kusurlarý, tükürülmüyorsa suratýna, buna deðer görülmediði için olduðunu anlayabilmeli… Bir hacmi olmalý insanýn! Boþluklarý doldurabilen, “Ýyi ki var” dedirten… Dostlarýný seçerken ve dost seçilirken adýnýn onunla bir anýlacaðýný bilmeli. Balçýðýn içinde debelenen dostunu temize çýkartmak için üzerine döktüðü ak sütün/yoðurdun fayda etmeyeceðini, zamanla ayný balçýða bulanacaðýný düþünebilmeli. Bir çizgisi olmalý insanýn! Dümdüz ve gideceði yeri bilen azmi olmalý bir de… Eðri yollarýn sapa ve engebeli olduðunu kestirebilmeli. Ýradesi ve direnci olmalý doðru bildiðinden ve herkesçe kabul görmüþ doðrulardan þaþmayacak. Sözüne özüne güven duyulmalý her mecliste… Ýki kiþiye söylediði sözün tutarsýzlýðýnda “Yalancý!” damgasýný hayatýnýn sonuna kadar taþýyacaðýný, gözlerinde mühür olarak kalacaðýný bilebilmeli… Bir yüreði olmalý insanýn! “Aþk” ile “Sevgi”yi birbirinden ayýrt edebilen. Aþkýný bir kiþiye verirken, kucak açabilmeli sevdiklerine. Ýki kutsal deðeri ayakaltýna düþürmemeli, kýymetini bilmeli her daim… Enstantane bir maceraysa yaþanan küçük bir dikkatsizlikte, çiviyi tutan eline bir gün çekici vuracaðýný unutmamalý. Caný yanan sadece parmaðýn sahibi olmaz mý? Mekanik oyuncak sanýp, oynamamalý insan ruhlarýyla… Bir duruþu olmalý insanýn! Sokak lambalarý gibi dimdik, ýþýk vermeli dibine ve etrafýna. Yine de ödün vermemeli mum misali kendinden. “Gurur” sözcüðünü “Onur” ile deðiþtirmeli lügatinden. Eðer kurallarý hiçe sayýp kuralsýz yaþamaksa idol, bir onurunu bir de þapkasýný yanýndan ayýrmamalý… Koltuðunun altýna onurunu, baþýna þapkasýný alýp “Eyvallah” diyebilmeli…