Derdim kendimle. Aldanıp sözlerine,sürüklenmişsem arkandan Dünyayı gözlerinden ibaret Sanmışlığımdandır. Bir arada iki derede kalmışsam Sorun sende değil Derdim kendimledir.
Öyle ya Seven,sevdiğine ah etmez. Korkma ne ahım ne pişmanlığım Sana değmez . Eldir yâr olur yâr dır ziyan olur... Elden gelen kuru bir ah olur. Gönül ona hüzünlenir israf olur... Derdim,zararla değil Derdim kendimle benim...
Umutlarım kırılmış bir kere Yıllar sonra çıksan da karşıma ne fayda. Gidişini kazmışım taşlara kayalara Hoş onları silerimde Benim derdim yüreğimle Benim derdim kendimle.
Evvelim sendin ahirim hayal oldu. Senden huzuru diledim, Halim,yaman oldu. Çabam çırpınışlarım senle sel oldu... Derdim giden dünlerimle değil, Derdim yarınlarda kendimle...!
Uzun lafın kısası vazgectim Nedenlerini bile anlatmayacak kadar vazgectim Beklemekten yoruldu gözlerim bi ihtimalleri Mecule sürüklenmeş hayalleri Hiç gelmeyecek olan beklenenleri Beklemekten vazgeçtim Ben aslında sevmekten değil Mutlu olma umidinden vazgeçtim Öyle bir kırgınlık varki duygularımda bırak yüreğimi her üçreme kadar sızlıyor yarası Tek pişmanlığım düşünmeden Bu kadar inanmışlığımdır insanlara Aldığım onca yaradan sonra inanmaktan da Vazgeçtim İyi biri olmaktan da vazgeçtim zaten Oldum da ne oldu sanki Değerini bir bilenm mi cıktı karşıma Ne kadar iyi olduysam kötülük Ne kadar dürüst olduysam nankörluk gördüm Bu yüzden iyi insan olma cabasından da Hak etmeyenleri mutlu etme Telaşından da Vazgeçtim Vazgeçtim kırık dökük umutlardan Vazgeçtim yalan dünyadan Vazgeçtim kendimden başka her şeyden Vazgeçtim artık ...
Bir yandan dağlar gibi dumanlı başım Sanki hep böyle boş yaşamışım Yüreğimde esen rüzgarlara yön veremiyorum Okyanuslar kadar dert taşıyormuşum gibi Hayatıma kurulan bu belirsizliği Dağıtamıyorum olmuyor arkadaş...
Kaderin kötüsüne sarılmış gibiyim sanki Ne yapsam acılarımdan kurtulamıyorum Ne kadar yenilsem de hayata küsmüyorum oysa Mücadeleden asla vazgeçemiyorum Olumsuzluklara inat Olumlu bakmaya çalışıyorum her şeye O kalbi kapkara insanlara rağmen İyi biri olmaya gayret ediyorum... olmuyor Oysa ne fırtınalar kopuyor içimden Tam mutluluğun yakasına yapıştım derken Avuçlarımdan kayıp gidiyor Olmuyor arkadaş olmuyor...
Yediğim tokatlara rağmen Etrafımdaki insanlara güvenmeye çalışıyorum Elimden geldiği kadar yanlarında oluyorum Kimseyi kırmamaya özen de gösteriyorum Sonra bir bakıyorum ki Bin parçaya kırılan yine ben oluyorum Sabır diyorum olmuyor arkadaş...
Nedenleriyle boğuştuğum çok şey var hayatımda Zoruma giden bir çok şeye sessiz kalıyorum Üzerime gelen onca insana rağmen Ben dişlerimi sıka sıka susuyorum Kimsenin işine gücüne karışmıyorum ama Başımı beladan kaldıramıyorum Ne yaparsam yapayım olmuyor arkadaş Ben uzak durdukça her şey üzerime geliyor Kurtulamıyorum arkadaş kurtulamıyorum
Sanki etrafımda bana karşı bir düzen kurulmuş Her şey beni mutsuz etmek için ayarlanmış Neye elimi atsam parçalanıyor Kime güvensem yıkıp gidiyor Geçer diyorum aldırmıyorum Hiç bir şey olmamış gibi gülümsüyorum Olmuyor be arkadaş olmuyor...
Zoru sevdim ben Yüreğimi hep zora koştum Olamayacak yerde aradım huzuru Hep zor olana sevdalandım Zor olanda kendimi aradım Oysa ufacık şeylerdeymiş mutluluk Yaşamak o kadar da zor değilmiş İnsan kendi hayatını kendi zorlaştırırmış İşte ben o zoru sevdim Ve o zorda kendimi kaybettim
Zoru Sevdim ben Gözümü budaktan esirgemedim Korkum olmadı düşmanlarımdan yana Hep sevdiklerim dostlarım var derdim Yanlış yerden beklemişim darbeyi oysa Her yıkıldığımda gözüm biraz daha acıldı Güvenmek zor değilmiş aslında Zor olan güvenilecek insanları bulmakmış Zor olan dostlarını tanımakmış Ben zor olanı sevdim Zor olanda kaybettim
Zoru sevdim ben Herkesin olmaz dediğine olur dedim Yolun yakını varken ben uzağı seçtim Hatayı görüp geriye dönmek varken Ben herşeyin üzerine üzerine gittim inanılmayacak insanlara inandım Sevilmeyecek insanları sevdim Yüreğime en ağır yükü ben yükledim Sonu olmayan Zor işlere girdim Ben o zoru sevdim Ve ben o zorda kendimi kaybettim
Zoru sevdim ben Ulaşılmaz dallara el uzattım Olmayacak hayallerin peşinden koştum Yoruldum kendi yüreğimde nefesiz kaldım Hatayı hep hayatın sandım Oysa her şeyi zorlaştıran benmişim Geciçi olan şeylere ben kanmışım Kendime güvenip ömrümü zora sokmuşum Ben o zoru sevmişim Ve ben o zorda kendimi kaybetişim
